Beni bugün bıraktılar elif
On yıl sonra sokağındayım yine
Üstüm başım zinden kokuyor daha

Gece tütününden derin nefesler alıyor
Gece pınarlarıma yürüyor
Bütün camlarda ışık
Çocuklar çekiliyor evlerine
Bir beni beklediğin camlar karanlık
Ahşabı yırtılmış eviniz nasıl da virane

Biliyorum elif
Seni on yıl önce vurdular
Sokağa çıkma yasağından az önceydi
Ondokozunda toprağa gönderdiler
Aslında bütün mermileri kalbime boşalttılar

Yine de küçük bir umut
Yalan da olsa bir ihtimal
Kendimi kandırmak istiyorum bu gece
Camlardan el salla elif
Camlardan el salla

(Şan)
İçim bu şehirde eski bir sokak
Canlanır yollarda ayak seslerim
Yeniden geçerim, o ahşap konak
Perdeler eskimiş, ışığın sönük

Kalbim taşar, ses kırılır
Vurulduğun o geceden saçımın akı
Susmuş o yaradan sökülür sargım
Çözülür gökte bulut ve gözyaşlarım

Bir duvar boyunca eski sloganlar
Açarlar gözlerini yağan yağmurla
Yeniden gelirsin nefes nefese
Peşinden sirenler ve kurşun sesleri

Şiir - Müzik: Aydın Öztürk

Çizebilseydim,
Bahar olacaktı yüzün...
Yazabilsem ,
En uzunu şiirlerin...
Olmadı, beceremedim.
Adın! Duvarlara yazacak çağım da
Çoktan geçti benim.
Yasak sevdamın
Gözaltı tarafı...
Çaresiz,
Seni yüreğimde erittim.
Ama yine de
Hoş geldin eskiyen yüzümün yeni gülümseyişi

Tayfun Talipoğlu

" kadın ; bir sevgili, tanrıça, ana, cadı, bacı ya da
derin bir düşünce olabilir,
ama hiçbir zaman kendisi olamaz. "

simone de beauvoir.