behzat diye bir minyatür ustası varmış...iranlı...
felaket iyi resimler çizermiş...olağanüstü güzel tasvirler...

şair şöyle diyor ona...

güzel tasvir edersin suret-i hali dilberi amma
dlakin füsun-u fitneye geldikte ey bihzat neylersin..

yani şöyle..

Dilberin görünüşünü, kıyafetini, endamını, fiziğini tamam, gayet iyi gösterebiliyorsun ama işte o gözlerindeki yakıcı büyüye gelince ne yapabilirsin ki...

nedir ki buse?
biraz daha yanyana yapılan bir vaattir.
yemindir kanmayana
bir itirafın candan delil bulmasıdır;
sevişmek mastarının gül pembe noktasıdır.
bir sırdır ki söylenir ağza kulak yerine,
bir gönül hazzıdır ki,
hep derinden derine yayılır.
bir visaldir karanfil lezzetinde
dudakların ucundan ruhu tatmaktır biraz...

Rivayet işte...

Fransa'da bir zamanlar hanımların şarap içmesi yasaklanmış. O zamana kadar birbirlerini koklayarak ve bu arada burunlarını birbirne sürterek halleşen çiftler, öpüşmenin tadını almışlar.

Başlangıç olarak ne kadar güzel değil mi ? Kadehten yeni ayrılmış bir dudağın lezzetini hisseden insanoğlu, hanımlara içki yasağı sonradan kaldırılmış olsa bile bu işi bir daha hiç bırakmamış....

Bir Kerkük manisi

Yanağının dört biretrafı
Pembe gül, ala güldür
Öpsem öldürürler
Öpmesem ölürem, hara gidim