Hintli bir yaşlı usta,çırağının sürekli herselden şikayet Etmesinden bıkmıştı. Bir gün çırağını tuz almaya gönderdi. Hayatındaki herselden mutsuz olan çırak döndüğünde,yaslı usta ona,bir avuç tuzu, bir bardak suya atıp içmesini söyledi. Çırak, yaslı adamın söylediğini yaptı ama içer içmez ağzındakileri tükürmeye başladı.Tadı nasıl?" diye soran yaslı adama öfkeyle "acı" diye cevap verdi.Usta kıkırdayarak çırağını kolundan tuttu ve dışarı çıkardı.

Sessizce az ilerdeki golün kıyısına oturdu ve çırağına bu kez de bir avuç tuzu gole atıp, golden su içmesini söyledi. Söyleneni yapan çırak,ağzının kenarlarından akan suyu koluyla silerken ayni soruyu sordu:"Tadı nasıl?""Ferahlatıcı" diye cevap verdi genç çırak."Tuzun tadını aldın mi?" diye sordu yaslı adam," hayır" diye cevapladı çırağı.

Bunun üzerine yaslı adam,suyun yanına diz çokmuş olan çırağının yanına oturdu ve söyle dedi:"Yasamdaki acılar tuz gibidir, ne azdır, ne de çok.Acının miktarı hep aynidir. Ancak bu acının şiddeti, neyin içine konulduğuna bağlıdır. Acın olduğunda yapman gereken tek şey acı veren şeyle ilgili hislerini genişletmektir. Onun için sen de artık bardak olmayı bırak,göl olmaya çalış.

"Bu güzel nasihat sayesinde çırak bir ay sonra ölmüş, meğer göl kenarındaki fabrikanın zehirli atıkları gole boşalıyormuş.Bunun üzerine Hintli yaslı usta aynen şöyle demiş: "Ha siktir"

(zehni 14.05.04)