Mecnunum, Leyla'mı gördüm,
Bir kerrece baktı geçti.
Ne sordu ne söyledim,
Kaşlarını yıktı geçti.
     Soramadım bir çift sözü
     Ay mıydı gün müydü, yüzü
     Sandım ki zühre yıldızı
     Şavkı beni yaktı geçti.
Ateşinden duramadım
Ben bu sırra eremedim
Seher vakti göremedim
Yıldız gibi aktı geçti.
     Bilmem hangi burç yıldızı
     Bu dertler yareler bizi
     Gamzen oku bazı bazı
     Yar sineme çaktı geçti.
İzzetî, bu ne hikmet iş
Uyur iken gördüm bir düş
Zülüflerin kement etmiş,
Yar boynuma taktı geçti.

Âşık İzzetî
(Emlek yöresinden)

Sabahın üçü filan olacaktı
Çıktığımda meyhaneden
Bir ara sokakta buldum kendimi
Daracık pis
Başımı kaldırdım ki
Çatıların çevçevesinde ay
Ama ne ay
Bir sarhoş bilmediğim bil dilden
Bana Leyla‘sını sordu
Anlattım
Burdan doğru gideceksin
Sağa sap
SoIa dön
Git git
Yine sola
Sonra sağa
Dik bir yokuş
Yokuştan çıkacaksın
Bir duvar gelir önüne
Tırmanacaksın
Duvarın üstünden uçacaksın
Sapmadan sağa sola
Doooğru uç uç uc
Taaa ay‘a dek
Varınca aya
Ley1a‘nı orda bulacaksın
Sarhoştu ama inanmadı
Ben de Leylama gidecektim
Bak işte böyle dedim
Pırr diye uçuverdim
Aya Kondum
Enayi yerden baka kaldı

Aziz Nesin