Londra'daki caminin yeni imamı şehre gitmek için hep aynı otobüse biniyor ve çoğu zaman aynı şoföre rastlıyormuş.

Bir gün, bilet alırken şoför yanlışlıkla 20 "kuruş" fazla vermiş. İmam yanlışlığı oturunca, parasını sayınca fark etmiş. Kendi kendine düşünmüş "20 kuruşu geri versem mi şoföre?"... Ama içinden bir ses diyormuş ki "çok küçük bir para ve şoförün zaten umurunda da değil. Otobüs şirketine 20 kuruş ne fark eder?. Bu parayı Allahtan gelen bir hediye gibi... düşünebilirim"

İneceği durağa gelince, imam kalkmış ve fikrini değiştirmiş, inmeden önce şoförün yanına gitmiş, 20 kuruşu geri vermiş ve demiş ki : "paranın üstünü fazla verdiniz."

Şoför gülümsemiş ve demiş ki : "Siz camiinin yeni imamısınız değil mi? Aslında uzun zamandır sizi ziyaret etmek istiyordum caminizde, İslam’ı öğrenmek için ve bilerek size fazla para verdim nasıl tepki vereceğinizi görmek istedim."

İmam inerken nerdeyse bacaklarını hissetmiyormuş, yere yığılacakmış-casına bir direğe tutunmuş ve kendine gelmeye çalışmış, gözlerinden yaşlar dökülerek gökyüzüne bakmış ve demiş ki:
"Allah’ım az daha İslam’ı 20 kuruşa satıyordum!"

İnsanlığın en eski felsefe eserleri.

4000 yıl önce, Hindistan.

3000 yıl önce yazılan

11.Upanişad’ın 7. bölümünden

süzülüm:

-Bana öğretin, lütfen.

-Ne bildiğini söyle ki

söz edeyim ötesinden.

-Çok okudum ama kederliyim,

aşmama yardım edin.

Kendini bilen, Benliği bilen,

kurtulurmuş kederden.

-Okuduğun her şey isim yalnızca.

İsimde yoğunlaşan Brahman

isim kadar uzanır öteye.

-Daha iyi şey var mıdır peki?

-Söz.

Zihin.

İrade.

-Daha iyisi?

-Farkındalık.

-Dahası?

-Derin düşünmek.

-İyisi? Lütfen.

-Anlamak iyidir düşünmekten.

-Daha iyisi?

-Güç. Bir güçlü sarsar yüz anlayanı.

-Var mıdır güçten iyisi?

-Yiyecek. Güç gider on gün yenmezse.

-Yiyecekten iyisi?

-Su. Daha iyisi: Ateş.

Hava ile buluşan ateş

ısıtır mekânı.

Ve kendini gösterdikten sonra

suya yol açar.

Ateşte yoğunlaşan Brahman

ışık dolar -kurtulup karanlıktan.

-Var mıdır ateşten iyisi?

-Uzay.

Güneş, ay, yıldırım, ateş onda.

Brahman olarak uzayda yoğunlaşan

ışık âlemi edinir –uzak, geniş.

-Var mıdır iyisi uzaydan?

-Bellek. Anlayamaz hatırlamayan.

Onunla tanırız çocuğumuzu.

Bellek üstünde yoğunlaş.

-Daha iyisi?

-Umut. Ancak umutla

istenebilir bu dünya, öte dünya.

Umudu düşünen Brahman

umut kadar uzanır öteye.

-Var mıdır umuttan iyisi?

-Ruh. Öte yandan, ancak

doğruları fark edip konuşan

üstün gelebilir.

-Doğrularla erişebilir miyim yetkinliğe?

-Önce iste.

-İstiyorum, efendim.

-Ancak anlayabilen

söz edebilir doğrulardan.

Ama önce istemeli.

-İstiyorum, usta, gerçekten.

-Ancak düşünen anlar.

Düşünmeyi anlamayı istemek gerek.

İnanınca düşünebilir insan.

İnancı anlamak için istek gerek.

-İstiyorum, usta.

-Bir kılavuza bağlanan inanır ancak.

Bu bağı anlamayı istemeliyiz.

-İstiyorum.

-Duyuları denetleyip yoğunlaşmakla

bağ oluşur ancak.

Bu eylemi anlamayı istemeliyiz.

-İstiyorum, ustam.

-Ancak sevinçle eyler insan.

Sevinci anlamayı istemeliyiz.

Sonsuzluk sevinçtir.

Sonluda sevinç olmaz.

Sonsuzluğu anlamayı istemeliyiz.

--İstiyorum, efendim.

-Sonsuz ölümsüz, sonlu ölümlüdür.

-Nerededir sonsuzluk?

-Kendi şanında –bile değil.

Kendinden başka şeyde olamaz.

Aşağı, yukarı, arka, önce, sağ, sol…

Hepsidir. Şimdi de

Sonsuzluğa Ben ile bakalım:

Aşağıda, yukarıda, hepsindeyim,

hepsiyim.

Sonsuzluğa Benlik açısından bakınca:

Benlik. Kendilik.

Aşağı, yukarı, arka, önce…

Benlik hepsidir.

Benliğinden kıvanç duyan

egemen olur: Kendini yönetir.

Bütün âlemlerde efendi, usta.

Başka türlü düşünen

başka efendi bulur,

eylem özgürlüğü olmadan.

Saf beslenen saf düşünür. Ve

ancak saf zihinle gevşer

inanç bağlarımız.

http://www.birgun.net/writer_2008_index.php?category_code=1187091474&news_code=1226360743&year=2008&month=11&day=11

Görmüyoruz sanmayın içyüzünü işlerin,
O doğru duruşların o eğri gidişlerin,
Neler çiğnediğini, hiç durmadan dişlerin,
Ne yolda dolduğunu o yaldızlı fişlerin?
Biliriz yenileni kuzu mudur tavşan mı;
Sizin ki tadlı can da bizimki patlıcan mı?

Yok mu, Ata malından azıcak pay bize de;
Adımız hiç görülmez pasaportta vizede,
Biz de gezmek isteriz Londra’da Gizede,
Bizim yerimiz sâde Sıvas, Erzurum, Van mı,
Sizin ki tadlı can da bizimki patlıcan mı?
Süründük bu kadar yıl Aydın’da Muş’da Van’da,
Kahve gibi kavrulduk, dövüldük bu havanda,
Şöyle bir yaşamadık Karlesbad’da Lozan’da,
Fakat arılar gibi çalıştık bu kovanda….
Balı, kaymağı sizin, bize acı soğan mı,
Sizin ki tadlı can da bizimki patlıcan mı?

Namdar Rahmi

“Dünyanın en büyük mucizesi, çok gençken iyi bir öğretmene rastlamaktır. Bunun dışındaki bütün öbür mucizelerse ancak kutsal kitaplarda mevcuttur,”

http://www10.gazetevatan.com/vatankitap/haberdetay.asp?hkat=1&hid=13432&yaz=Buket%20Uzuner

Seni kuru softaların softası seni..
Seni cehenneme kömür olası seni..
Sen mi haktan rahmet dileyeceksin bana?
Hakka akıl öğretmek haddine mi senin?