Kız arkadaşıyla eve çekilmişler, herşeyler ayarlı. Bir tarafta aşki bir müzik, perdeler kapalı, kokteyli birlikte hazırlamışlar. Konuştukları konular da nerdeyse iç gıcıklayıcı.

Kız işin nereye gideceğin farkında, bir türlü evet mi, yoksa hayır mı kararlı değil. Derken sap derken saman, son derece kesin bir ifade ile:

- Bak, kesin kararlıyım, evlenmeden asla !



Delikanlının çapkını hemen eli cüzdanda bir kartvizit çıkartıp:

- Güzelim bi tanem evlenir evlenmez beni arayıver.

- Neden kadınların eli öpülür ?
- Eee, bir yerden başlamak lazım...

Malum ekonomik kriz var. Temel yorgun, argın ve de bezgin eve gelir.
"La, Fadime. Şu sobanın üstüne bir çaydanlık su koyuver...
Olmazsa çay demleriz."