Dikkat edun, doğada her şey basitten karmaşuğa gider,sudaki tek hücreli canlidan Şakil O'niyıl'a, hamsiden balinaya,takadan titaniğe,Fener'den Barcelona'ya...Gelişim böyle bir süreç izler.Diyalektik süreç karşutlarun sürekli çatimasi (bakunuz Tirabizon-Fener çatişmasu) ve bunlarun birbirlerine yada daha yüksek biçimlere dönüşmeleridur.

Kainatun tüm renklerine (sadece bordo-mavi değul sari -lacivert, sari-kirmizi,siyah-beyaz da dahildur buna.) tüm seslerine tüm titreşumlerine açuk olmak eyidur.Efendum biz titreşime açuğik zaten.Bakinuz İbrahima Yattara. Uşak gol attuktan sonra haboyle hamsi gibi titreyi.Yalunuz bir şeye kapali olmak lazimdur; sömüriye..Sömirinun her rengine,kainatun tüm sömirilerine karşu çikmak lazimdur.

Ula öteki siniflar,serdunuz asma kabaklarini.'İşçi sinifi tarihun itici gücüdür ve tarihin akişini değuştirecek siniftir.' dedum diye 'Halkun öteki kesumi yatup ense yapacak' demedum.Köylü,memur,genç,öğrenci, sanatkar, kuçuk esnaf...Sağli solli ilerleyelum beyler,hanumlar.Herşeyi işçi sinifindan beklemeyun da!..

Bu kadar yeter sanırım, alın bu kitabı.

Bizum Sementa Recep vardur, iyi uşaktur. Geçenlerde yekten dedi ki, “Laz Marks emice, sen böyle konişiyisun ama kimsenun daha iyi bir dünya münya ipleduği yok. Nasil olacak bu işler?” Uşağum dedum, mütareke basini gibi konişma, bu sana gösterilen gerçek. Bir de, gerçek olan gerçek var. Körfez Savaşı'ndaki petrole bulanmış karabatağı bile “Saddam yapti” diye yutturdilar size uşağum. Tamam, kabul etmek lazım, Emperyalizum karşusinda ilk yarıyı yenuk kapattuk. Şimdi soyunma odasında yaralarumuzi sarayiruz....Şimdi ikinci yariya çikacağuz. Ara tiransferde kadroya Çavez'i ve Maradona'yi da kattuk. Kadromuz fena değildur, yürekten oynarsak bunlarla başa çikabiluruz. Ula biraz Çanakkale'yi, Settülbahir'i hatırlayun ula. İstersenuz sahaya Bandırma adlı bir vapurla çikun.Baktum bizum Sementa Recep'un yüzi güleyi, “Ne cüzel anlattun Laz Marks emice…” dedi.Eşşeğun önde gideni, maç kurgusuyla anlatmasaydum dinlemezdun ama.

Yazar: Yılmaz Okumuş

Iki arkadaş öldükten sonra, cehennemin girişinde yine karşılaşmışlar.
Orada bir zebani belirip hangi cehenneme gitmek istediklerini sormuş;
Iki cehennem var varmış:
Bir amerikan cehennemi varmış ki, burada ceza olarak her sabah en az bir kaşık boh yenirmiş, bir de türk cehennemi varmış ve buranın mevzautında her sabah bir kova dolusu boh yemek varmış.
Yeni müdavimlerden biri amerikan cehennemini seçmiş, diğeri ise ben bildiğim yere giderim, orası türk cehennemiyse bende oraya giderim demiş ve ayrılmışlar.
Aradan bayağı bir zaman geçmiş, iki arkadaş tesadüfen yine karşılaşmışlar.
Amerikan cehennemine giden digerine sormuş:
"Yahu birader hergün nasıl bir kova dolusu boh yiyorsunuz aklım almıyor. Ben hergün bir kaşığı yiyene kadar akla karayı seçiyorum."
Digeri cevaplamış:
"Valla Abicim, burası türk cehennemi; bir gün diyorlar kova yok, bir gün diyorlar kaşık yok, bir gün diyorlar boh yok..."

(VAY 08/2006)

'Korkmuyorum yine seveceğim
Aşk yüreğime az geliyor
Eridi buz gibi kara kışım
Kaderime yaz geliyor..'(Betül Demir albümünden)

yada


Yürü yüreğim gidelim buralardan, aşk bizimle değil / Sana buralarda bi şey olsa kimsenin umrunda değil / Anıları acıları bir araya topla, yak dağıt o külleri / Bize de güler bu hayat nasıl olsa hiç umrumda değil (??)

Kaleden indirdiler / Kır ata bindirdiler / Üç günlük güvey iken / Yemen'e gönderdiler / Olur mu böyle / Kara gözlüm derdini söyle.

Bir İzmir türküsüdür bu. Sarı Zeybek albümümde yorumlamıştım bu türküyü.

Ege'de buna benzer türküler çoktur. Milas, Bodrum, Yatağan yöresinde askere giden gençleri uğurlarken, davul zurna ile Cezayir ve Halep adlı türküler çalınır. Yürek dağlayan bu ezgiler ile ağlaşır analar, bacılar...

Osmanlı'nın son yıllarında Arabistan çöllerinde çok sayıda Anadolulu genç can vermiştir. Gidip de dönmeyen bu çocuklar için ne çok ağıt yakılmıştır Anadolu'da. Analar, kardeşler, yavuklular...

Yemen Yemen şanlı Yemen / Toprakları kanlı Yemen / Ben yemene dayanamam / Nazlı yardan ayrılamam.

Ama ayrılmıştır yarinden garibim. Ayırmışlardır birilerinin kişisel hırslarından ötürü. Padişah hareminde gerneşe gerneşe keyif sürsün diye harcanmıştır küçücük fakir köylü çocukları. Zenginin çocuğu gitmemiştir Yemen'e. Osmanlı'da bedel vermek diye bir sistem vardır çünkü; bastırırsın parayı gitmezsin askere.

Yemen yolu çukurdandır / Karavanam bakırdandır / Zenginimiz bedel verir / Askerimiz fakirdendir.

Yine can istiyor Osmanlıcı kafa yapısı. Aydınlanmayı, çağdaşlaşmayı Anadolu insanına lüks sayan padişahlık özentileri, Ortadoğu batağına sürüklemeye çalışıyor ülkeyi. ABD'li ve Avrupalı ağabeyleri öyle istiyor diye, gencecik çocuklarımızı elalemin topraklarında, elalemin çıkarlarını koruyalım diye öldürtmek istiyorlar. Yeni ağıtlar, yeni feryatlar istiyorlar. Analar oğulsuz, yavuklular yarsız kalsın istiyorlar.

Ağamı yolladılar Yemen eline / Çifte tabancalar takmış beline / Ayrılmak olur mu taze geline / Tez gel ağam tez gel dayanamırem / Uyku gaflet basmış uyanamirem / Ağamın öldüğüne inanamirem.

Ben de tüm bu türkülere rağmen hâlâ Ortadoğu Batağına asker gönderme kararına inanamirem değerli okurlarım. ABD, İngiltere ve İsrail'in düştükleri bataklığa bile bile girmeye inanamirem.

TBMM de CHP'nin birinci tezkereden bu yana sürdürdüğü kararlı tavrı sonuna kadar destekliyorum. Aynı zamanda meclis dışındaki tüm sivil toplum kuruluşlarının, sendikaların, sanatçıların, öğrenci örgütlerinin bu tavır doğrultusunda eylemler düzenleyerek, asker gönderme kararının uygulamaya geçmemesini sağlamaları gerekmektedir.

Askerimizi 'Barış Gücü' adı altında bölgeye göndermek istiyorlar. İsrail bölgede kalıcı bir barış için ne yapmıştır da, bizden barış gücü istemektedir? Yıllardır Filistin halkına karşı uyguladığı insanlık dışı uygulamalarına rağmen başarıya ulaşamayınca, girdiği bataklığa bizi de çekmeye çalışıyorlar. ABD icazetli yöneticiler de bu isteğe 'olur ağabeycim, sen iste yeter ki' deyip, gönüllü olarak bataklığa girmeye hazırlanıyorlar.

Yok öyle yağma!...

Kara çadır is mi tutar / Martin tüfek pas mı tutar / Ağlayanım anam bacım / Elin kızı yas mı tutar.

Çok istiyorlarsa ABD'li, İngiliz ya da Avrupalı yavuklular yaksın bu tür ağıtları.

Bu halk yeni Yemen türküleri yakmak istemiyor artık!..

Tolga Çandar