EY DEDEMİN OĞLU, OĞLUMUN DEDESİ.. 15.06.2001


EY DEDEMİN OĞLU, OĞLUMUN DEDESİ..
HAYAT, AKIP GİDEN BİR NEHİR GİBİ..
ASLA GERİYE DÖNÜŞÜ OLMAYAN BİR NEHİR.
BAZAN KIYISINDA DURUP SEYREDERSİNİZ ÇARESİZ. O GİDER
BAZAN NEHİR SİZSİNİZDİR. SİZ GİDERSİNİZ...

GÜN GELİR KURUYUNCA GÖRÜNÜR NEHRİN YATAĞI.
TAŞLARI, TÜMSEKLERİ, İNİŞLERİ, ÇIKIŞLARI, KEDERLERİ, SEVİNÇLERİ
SULAR ÇEKİLİNCE FARK EDERSİNİZ. NEHİR KURUYUCA... SAAT DURUNCA...

HERKESİN BİR BABASI VARDIR. HERKESİN DEDESİNİN OĞLU,
OĞLUNUN DEDESİ...SİZDEN ÖNCE GELDİĞİ DÜNYADAN - MUHTEMELEN - SİZDEN ÖNCE GİDEN. SIZ KIYISINDA DURURSUNUZ O NEHRİN. O GİDER...

BİR GÜN NEHİR KURUYUNCA FARK EDERSİNİZ, AKIP GİDEN SUYUN ALTINDAKİ İNİŞLERİ, ÇIKIŞLARI, SEVİNÇLERİ, KEDERLERİ... YAŞANMIŞ, YAŞANMAMIŞ...

NEHİR KURUYUNCA... SAAT DURUNCA...
HER BABA, DEDEYLE TORUN ARASINDA BİR YERDE DURUR.
HEP HAYATIN ORTASINDADIR YERİ. BİRŞEYLERİ DEVRALIR,
BİRŞEYLERİ BIRAKIR KALANLARA...

GENLERİ VE SOYLARI... ÇOK AZ İNSAN İÇİN MAL MÜLKTÜR DEVRALIP BIRAKTIĞI. PEK ÇOK İNSAN İÇİN KORKAKLIK VE CESARET, YILGINLIK VE METANET, BENCİLLİK VE FAZİLETTİR.. BIRAKIR DA, KİMİ DEVRALDIĞI KORKAKLIKLARI CESARETE, KİMİ BENCİLLİKLERİ FAZİLETE, KİMİ YILGINLIKLARI METANETE DÖNÜŞTÜREREK GEÇİP GİDER.

YA DA TERSİNE. SONUÇTA ORTA YERDE DURAN İÇİN ZOR ZENAATTİR EMANETÇİLİK.. ALDIĞINIZ GİBİ BIRAKMAK DEĞİLDİR ÇÜNKÜ ASLOLAN. NEHRİN DİBİNDE TORTULAR BIRAKMADAN AKIP GİTMEKTİR. CESARETE, METANETE VE FAZİLETE DOĞRU.

PAZAR GÜNÜ BABALAR GÜNÜ... ANNELER İÇİN ANNELER GÜNÜNDE YAZILANLAR. BABALAR GÜNÜNDE YAZILMAZ... ÇÜNKÜ ANNELİK ADINA EVRENSEL DÜZEYDE PAYLAŞILAN DUYGU VE DÜŞÜNCELER BÜTÜNÜ, BABALAR İÇİN DE AYNEN KODLANAMAZ. DOĞURAN, EMZİREN VE BÜYÜTEN ANNELİK NE KADAR EVRENSEL VE GENELSE, DÜNYAYA GETİRME SÜRECİNİN BAŞLANGIÇ ANI DIŞINDA PEKALA ORTADA GÖRÜNMEMESİ MÜMKÜN OLABİLEN BABALIK, O KADAR TEKİL VE ÖZELDİR..

HERKESİN ANNEYE İLİŞKİN DUYGULARI AZ-ÇOK BENZEŞİR VE ÖRTÜŞÜR... OYSA HERKES BABASINI KENDİ BEYNİNDE VE KENDİ YÜREĞİNDE YARATIR VE YAŞATIR. ANNE SEVGİLERİNİN PARALEL YOLCULUKLARINA KARŞIN, BABA SEVGİLERİNİN SOKAKLARI ZİG ZAGLARDA KESİŞİR YA DA UZAKLAŞIR. O NEDENLE ÖZELDİR HERKESİN BABASI... BAĞIŞLAYIN AMA O NEDENLE "ÖZEL"DİR BU BABALAR GÜNÜ YAZISI...

BEN NEHRİN SULARI ÇEKİLİNCE GÖRDÜM BABAMI. KURUMUŞ NEHİR YATAĞINDAKİ ÖZLEMLERİNİ, KEDERLERİNİ VE ACILARINI, ÖMRÜN SAATİ DURUNCA GÖRDÜM. HAYATIN ORTA YERİNDE, DEVRALDIKLARINI BIRAKMA KAVGASINDAYKEN NELERDEN VAZGEÇTİĞİNİ, NELERİ TERK ETTİĞİNİ, NELERE VEDA ETTİĞİNİ...

GERİYE KALAN, GÜNEŞLİ BİR İLKBAHAR SABAHI ÖNÜME SESSİZ SEDASIZ BIRAKILIP GİDİLEN METANET, CESARET VE FAZİLET MİRASININ "EVRAK"I METRUKESİ'YDİ. HAYATIMIN BUNDAN SONRAKİ KISMINI TALİHLİ BİR "MİRASYEDİ" OLARAK GEÇİRECEĞİMİ O SAAT ANLADIM. VE NE YAZIKKİ ONA BİR KURU TEŞEKKÜR BİLE EDEMEDİM..

İŞTE BU BABALAR GÜNÜ YAZISI O NEDENLE YAZILMIŞTIR. ANNE SEVGİSİ OLAĞANÜSTÜ GÜZELDİR DE, GENELDE "PEŞİNAT"LA ALINIR. BABA SEVGİSİ, VADESİ UZUN BORÇLARA BIRAKILIR. AMA VADENİN SON ÖDEME TARİHİNİ BİLEN VAR MI Kİ? BİR GÜN NEHRİN SULARI ANSIZIN ÇEKİLİVERİR. ÖMRÜN SAATİNDE YORULUR AKREPLE YELKOVAN. KENDİNİZİ BİRDEN UZUN BİR SELVİNİN ÖNÜNDE BULURSUNUZ.

KİM İCAD ETMİŞSE BABALAR GÜNÜNÜ İYİ ETMİŞ. BUGÜNÜN HAKKINI VERİN. SEVDİĞİNİZİ BİLİYORUM. AMA... HAYATIN ORTA YERYİNDE SİZE METANET, CESARET VE FAZİLET EMANETLERİNİ TAŞIYAN EMANETÇİYE TEŞEKKÜR EDİN... VADESİ GEÇMEDEN.

BEN KESTİREMEMİŞTİM VADEYİ. PEK ÇOĞUMUZ GİBİ... ONDANDIR, ÖDENMEMİŞ BİR BORCUN YÜKÜNÜ TAŞIYARAK GEÇİYOR ÖMRÜM. ÖDENMEMİŞTİ, ÖDENEMEMİŞTİ ÇÜNKÜ. ÇÜNKÜSÜNÜ, SARARMIŞ KAĞITLARDA ARTIK SOLMAKTA OLAN BİR ŞİİRİN HİCRANINDA BULDUM, YILLAR SONRA...

MADEM Kİ BU YAZI ÖZELDİR, O GÖNÜL YARASINI DA PAYLAŞMANIN NE ZARARI VAR. "3 MAYIS 72'DE BERAAT ETTİM... 4 MAYIS 72'DE BABAMI KAYBETTİM... 5 MAYIS 72'DE TEYAKKUZA GEÇİRİP HER YANI, 6 MAYIS 72'DE ASTILAR ÜÇ GENÇ ADAMI... VELHASIL, O YIL, ACININ TUZLU DENİZİNE BASTILAR, YARALARI KANAYAN O GÜZELİM BAHARI"..

. İŞTE BÖYLE... BİR TARİH DAHA DÜŞELİM Mİ? 1 MAYIS 72 TARİHLİ GAZETELER YAZIYOR: "BABALAR GÜNÜ BUNDAN BÖYLE HER HAZİRANIN ÜÇÜNCÜ PAZARI TÜRKİYE'DE DE KUTLANACAK. HADİ YÜREĞİM, HA GAYRET HA... OLMADI BABA... YETİŞEMEDİN... YETİŞEMEDİK... ŞİMDİ... YİRMİ ÜÇ YIL SONRA, BEN... DUYDUN MU?

(Ali Kırca'nın kaleminden)