- Allah var mı?..

Baba Erenler:

- Elbette var, demiş, seksen yıldır boğuşuyoruz, hep O’nun dediği oluyor...

*

Bektaşi bir yoksul köyden geçiyormuş, görmüş ki insanlar aç çıplak, güttükleri koyunlar kürklü tüylü...

Başını yukarıya doğru kaldırıp ellerini açmış:

- Bre Allahım, demiş, koyunların yerine şu çıplakları giydirseydin ya...

*

Bektaşi borçlanmış, çaresiz kalınca camiye gitmiş...

- Bana bak, demiş, ilk kez evine geliyorum, borcumu ödeyecek kadar para ver, bir daha uğramam; bu çevremdekiler gibi günde beş kez gelip seni taciz etmem...

*

Bektaşi’ye sormuşlar:

- Dünya neden böyle inişli yokuşlu, taşlı sarplı, kayalı uçurumlu...

Bektaşi:

- Ulan, demiş, altı günde yaratılan dünya işte bu kadar olur...

*

Avcı Sultan Mehmet bir gün ava çıkarken yolda Bektaşi’ye rastlamış; ama, o gün şansı yaver gitmemiş, hiçbir şey vuramayınca öfkelenmiş; akşama döndüğünde burnundan soluyarak:

- Uğursuzluk Bektaşi’de, demiş, yakalayıp kellesini vurun...

Bektaşi’yi yakalayıp huzura çıkarmışlar, icabına bakacaklar...

Bektaşi, Sultan Mehmet’e demiş ki:

- Padişahım, sen beni gördüğün için bir keklik bile vuramadın, ben seni gördüğüm için kellem gidiyor; söyle bakalım uğursuzluk hangimizde?.. Sende mi, bende mi?..

Padişah gülüp Bektaşi’yi bağışlamış...

*

Bir mecliste Kuran’dan söz açılmış, kelâmullahın (Allah’ın sözü) güzelliği övülüyormuş, içlerinden biri demiş ki:

- Kelâmullah bu kadar güzeldir de acaba hattullah (Allah’ın yazısı) nasıldır?..

Toplantıda bulunan Bektaşi soruyu yanıtlamış:

- Çok kötüdür..

Merak etmişler:

- Baba Efendi nereden bildin?..

Bektaşi:

- Alnımın kara yazısından...

*

Çeşitli tarikatlardan müritler konuşuyorlarmış:

Mevlevi:

- Bizim şeyhimiz Mevlana güneş gibidir...

Nakşi:

- Bizimki nur gibidir...

Rufai:

- Bizimki yıldız gibidir...

Kadiri:

- Bizimki ay gibidir...

Bektaşi susuyormuş, merak etmişler:

- Ya sizinki Erenler?..

Baba Erenler bakmış ki olmayacak...

- Vallahi, demiş, bizimki de bulut gibidir...

Günümüzün Kurbanı: İnsan...
Aztekler insan kurban ederlerdi.

Tanrıların “kendine kurban alarak geri kalanları bağışlaması için” bakire kızları seçerek sunak üzerinde kurban ederlerdi.

Kurban geleneğinin temeli Tanrı korkusudur.

Kurban edenler de Tanrı’nın bu kurbanı kabul ederek kendilerini bağışlayacağını umarlar.

Ama günümüzün asıl kurbanı “İNSAN”dır.

Günümüzün dini de ‘PARA’dır.

Günümüzün tapınakları “ALIŞVERİŞ MERKEZLERİ”dir.

“ALIŞVERİŞ” de günümüzün ibadetidir.

Ekonomik kriz gene insanı kurban ediyor.

İşten çıkarmalar, işsizlik.

Ne sürede düzeleceği bilinmeyen küresel kaos.

Çalışanların işten çıkarılma korkusu.

İnsanların korkudan duralaması.

Aztekler bir kaç genç kızı kurban ediyorlardı.

“İlkel toplum” sayılmalarının bir nedeni de budur.

Ya günümüzün toplumlarına ne demek gerekiyor?

Modern mi, postmodern mi?

Ya da ilkelden daha ilkel mi?

Paravanı küreselleşme olan kapitalizm bütün insanları kurban ediyor.

Bakınız nasıl ?

***

Çocuklarımız kurban edilmektedir.

Onlar artık alışveriş dünyasının kurbanlarıdır.

Yedikleri, içtikleri, giydikleri, oynadıkları, eğlendikleri her şey “PAZAR EKONOMİSİ” tarafından belirlenmektedir.

Fast-food beslenme, kolalı ve gazlı içecekler, marka giysiler, elektronik oyuncaklar, günü geçirme eğlenceleri, her şey, her şey bu alanda kâr sağlayan şirketlerin yönlendirmeleriyle biçimlenmektedir.

***

Gençlerimiz kurban edilmektedir.

Bütün sosyal değerler tepetaklak edilmiştir.

Gençlerimiz ne olduklarıyla değil, nasıl göründükleriyle ilgilendirilmektedir.

Nasıl görüneceklerine de moda şablonlar karar vermektedir.

Bilgisayar ve internet kültürü eğlenmeye ve zaman geçirmeye hizmet etmektedir.

Yaşamlarını sorgulamaları engellenmektedir.

Sorumluluk duyguları yok edilmektedir.

Hedef seçmeleri şaşırtılmaktadır.

Gelecek umutları karartılmaktadır.

Gençlerimiz böyle kurban edilmektedir.

***

Kadınlar kendi bedenlerinden nefret ettirilmektedir.

Kadınların saçları, gözleri, yüzleri, tenleri, bedenleri birer endüstri nesnesi olmuştur.

Boyalar, kokular, cilt taşlamalar, yosun banyoları onları esir almaktadır.

Bunları önemsemeyenler, yapmayanlar kendinden nefret ettirilmekte, kendini aforoz etmeye zorlanmaktadır.

Anoreksi, sıfır beden günümüzün en değerli modeli olmaktadır.

Kadınlar artık gönüllü kurbanlardır.

***

Ve erkekler her zamanki kurbanlardır.

Onlar da kendilerine kurban edilmişlerdir.

Kimisi güçlü olma adına kurban edilmektedir.

Kimisi sorumluluklarıyla kurban edilmektedir.

Kimisi erkekliğinin kurbanıdır.

***

Günümüzün kurbanı: “İNSAN”...

erdalatak@gmail.com