Gitti.
Ayrıldı aramızdan o.
Son kez bakıştık el sıkışmadan.
Usulca kapandı arkasından kapı.
Unuttuk.

Ne bir ses,
Ne bir anı.
Ne elimizden tutmuş olması bir zamanlar,
Ne de yürümüş olması önümüzde
   açıp göğsünü
      türküler söyleyerek.

Gitti o.
Silindi gölgesi evimizin önünden.
Ve daha o an,
Unuttuk.

Nede olsa biz,
İş güç sahibi adamlardık.

M. Ender Öndeş,  1988