Yavaşoğulları ve arkadaşları türkiyede harbi rock'un varlığını kanıtlıyor her konserinde............

Solist uzaktan Dire Straits'in şarkıcısı Mark Knopfler'a benziyor alnındaki bandanayla, sesi sanki biraz Bruce Springsteen, güfteleri ayrıca okusanız yazan John Lennon.
Garip ama bizde benzetmeler hep yabancıdan yerliye doğru.
Oysa ki BULUTSUZLUK ÖZLEMİ o kadar türkiye ki...
Cezaevinde bayram görüşmesi Batı'da hangi rockçunun şarkı sözü olabilir ?
Saat 21 sularında açık hava tiyatrosunun önünde gençler vardı. Birbirlerinden borç istiyorlardı. içeri bedava girmenin yollarını arıyorlardı. Giysileri temiz ve gösterişsizdi. öyle Guns and Roses (Tapancamun sapini gülle donatacağum grubu) seyircisi gibi altın kolyeli, boss markalı giysileri yoktu.
Bira ya da cola degil ayran ya da su içiyorIardı. İtiş kakiş olmadı. İzleyiciler gerçekten muhteşemdi. Zaten bütün şarkıları birlikte söylediler. Kafa sallamalar, alkışlar tempo tutmalar bir de orta parmak ve işaret parmağı ile zafer simgeleri yükseliyordu.
İzleyicinin en çok tepki gösterdiği (alkişlayarak, bağırarak ya da yuhalayarak) temalar 90'ların türkiyesini yansıtıyordu: Alkışlar İsmail beşikçi'ye, yuhalar 12 eylül'e
"Sözlerimi geri alamam" neredeyse bir marş gibiydi:
"Sözlerimi geri alamam/ çaldığımı baştan çalamam/ bir daha geri dönemem".
Eskiden solculuk, sendikacılık yapıp da bugün "ay ne o öyle habire iskence haberleri yayınlayıp insanların moralini bozuyorsunuz" diyen rötarlı yeni sağcılarımıza bir çağrı gibiydi.
Bulutsuzluk özlemi, ptt'nin karşısını, sevişmeyi tepişmeyi, lagada lugadayı, Dev-Sol'cu gençlerin yargısız infazlarını, tepedeki çimenliği, kısacası herşeyi, hepsini rockça anlatiyordu. çıkışta da kimse binmiyordu taksiye filan Belediye otobüsleri doluyordu.
İzleyiciler Genç, isyancı ve şehirliydiler.